Op zoek naar regelmaat...
Door: Charlotte
06 September 2014 | Canada, Toronto
Inmiddels zijn we anderhalve week verder. Zoveel gebeurd, zoveel gedaan. Het is nu zaterdag middag en ik zit op mijn kamertje van 3 bij 3,5 meter. Ik zit op bed met een kussen in mijn rug, de ventilator staat op zijn hardst, het is benauwd hier. Het is hier al de hele week 25 tot 30 graden.
Vorige week woensdag kwam ik rond middernacht aan op Tartu College, zo heet het gebouw waar ik in verblijf. Het is een groot gebouw met 18 verdiepingen, iedere verdieping heeft een aantal suites die bestaan uit een gang met zes kamers, twee badkamers en een keuken. Ik zit op de zesde verdieping, en heb tot nu toe 4 huisgenootjes. Gabrielle, uit Australie, Ingvild uit Noorwegen, Ines uit Frankrijk en Brooke, maar die heb ik eigenlijk nog niet gezien of gesproken, die is nooit thuis. Tot nu toe kan ik het wel goed vinden met mijn huis genootjes.
De eerste dagen hier waren best zwaar. Ik was totaal alleen, kende niemand en moest erg mijn best doen om me thuis te voelen. Ik had geen dekbed of kussen, geen glazen geen pannen in de keuken, dus het was allemaal wat beholpen. Gelukkig had ik een hele lekkere deken van mijn oma gekregen, dus daar kon ik onder slapen.
Op vrijdag moest ik naar school voor een “Student Exchange Orientation Day”, samen met mijn huisgenootje Gabrielle die ook naar Ryerson gaat zijn we naar school gegaan. Toen ik van het metrostation naar buiten stapte, viel mijn mond nog net niet open. Ik bevond mij op een enorm plein, omgeven door enorm hoge gebouwen, duizenden mensen en grote schermen waar reclames op werden afgespeeld. Denk aan Times Square maar dan in Toronto. de campus van Ryerson University is eigenlijk een stad midden in de stad. Het is enorm en iedere afdeling heeft zijn eigen gebouw.
Eenmaal in het juiste lokaal kregen we allerlei sprekers die vertelde over de school, hoe alles werkt, veiligheid, studenten verenigingen, dat soort. Daarna kregen we een rondleiding over de campus. De campus heeft twee sport centrums waarvan iedere Ryerson student gratis gebruik kan maken. Ze hebben een eigen basketbal veld, volleybal veld en zelfs een eigen Ice Rink, want ijshockey is dé sport hier. Wel jammer vind ik dat er geen atletiekbaan is, daar had ik graag gebruik van gemaakt, maarja, je kan niet alles hebben.
Dat weekend heb ik niet veel gedaan. Ik wist niet zo goed hoe ik mijn plek moest vinden in deze enorme stad, ik vond het best zwaar. Er zat ook nog geen regelmaat in mijn dagen dus ik moest heel erg wennen aan alles. Gelukkig, zouden Julius en Jordan die zondag arriveren in Toronto. ik zit al twee jaar bij Julius in de klas en samen zouden wij onze exchange in Toronto gaan doen, het is heel gaaf dat een van mijn beste vrienden hier ook is. Jordan komt uit Toronto, maar heeft een jaar zijn exchange gevolgd bij ons in Nederland. Wat was ik blij toen ik hen zag! Bekende gezichten, vertrouwd! We hebben geluncht en de stad verkend. ’s Avonds hebben we gegeten bij Jack Astor’s Bar and Grill en voor het eerst sinds ik in Toronto was voelde ik me thuis.
Dinsdag had ik mijn eerste college, het was een erg interessante les. Ik werd er helemaal blij van. Op woensdag zijn Jordan, Julius en ik naar de gym gegaan. Wat was dat heerlijk zeg, lekker sporten. Dat ga ik zeker vaker doen. Daarna hebben Julius en ik pasta gemaakt. Sinds deze dag woont Julius ook bij mij in het gebouw, en wel 1 verdieping boven me. Toen hij aankwam had hij nog geen accommodatie kunnen vinden, dus heeft hij twee nachten bij Jordan thuis geslapen.
Op donderdag avond zaten Julius en ik in de keuken en stelde hij voor om nog even naar buiten te gaan, gewoon om te kijken of er wat te doen was in de buurt. We kwamen er achter dat bij ons om de hoek een studenten bar is. Met zijn tweeen gingen we op avontuur.
De nodige biertjes en wodka shotjes later waggelde ik mijn bed in en mijn eerste stap avond in Toronto was een feit. Toronto is een erg fijne stad. De mensen zijn zo enorm vriendelijk en open. Dat vind ik altijd heel belangrijk wil ik me ergens thuis voelen. Het is erg makkelijk om contact te maken en zodra je verteld dat je exchange bent uit Nederland reageert iedereen enthousiast. Er is zoveel te doen hier, ik wil zoveel dingen zien en beleven. Ik ben nu al bang dat vier maanden veel te kort is.
Vorige week woensdag kwam ik rond middernacht aan op Tartu College, zo heet het gebouw waar ik in verblijf. Het is een groot gebouw met 18 verdiepingen, iedere verdieping heeft een aantal suites die bestaan uit een gang met zes kamers, twee badkamers en een keuken. Ik zit op de zesde verdieping, en heb tot nu toe 4 huisgenootjes. Gabrielle, uit Australie, Ingvild uit Noorwegen, Ines uit Frankrijk en Brooke, maar die heb ik eigenlijk nog niet gezien of gesproken, die is nooit thuis. Tot nu toe kan ik het wel goed vinden met mijn huis genootjes.
De eerste dagen hier waren best zwaar. Ik was totaal alleen, kende niemand en moest erg mijn best doen om me thuis te voelen. Ik had geen dekbed of kussen, geen glazen geen pannen in de keuken, dus het was allemaal wat beholpen. Gelukkig had ik een hele lekkere deken van mijn oma gekregen, dus daar kon ik onder slapen.
Op vrijdag moest ik naar school voor een “Student Exchange Orientation Day”, samen met mijn huisgenootje Gabrielle die ook naar Ryerson gaat zijn we naar school gegaan. Toen ik van het metrostation naar buiten stapte, viel mijn mond nog net niet open. Ik bevond mij op een enorm plein, omgeven door enorm hoge gebouwen, duizenden mensen en grote schermen waar reclames op werden afgespeeld. Denk aan Times Square maar dan in Toronto. de campus van Ryerson University is eigenlijk een stad midden in de stad. Het is enorm en iedere afdeling heeft zijn eigen gebouw.
Eenmaal in het juiste lokaal kregen we allerlei sprekers die vertelde over de school, hoe alles werkt, veiligheid, studenten verenigingen, dat soort. Daarna kregen we een rondleiding over de campus. De campus heeft twee sport centrums waarvan iedere Ryerson student gratis gebruik kan maken. Ze hebben een eigen basketbal veld, volleybal veld en zelfs een eigen Ice Rink, want ijshockey is dé sport hier. Wel jammer vind ik dat er geen atletiekbaan is, daar had ik graag gebruik van gemaakt, maarja, je kan niet alles hebben.
Dat weekend heb ik niet veel gedaan. Ik wist niet zo goed hoe ik mijn plek moest vinden in deze enorme stad, ik vond het best zwaar. Er zat ook nog geen regelmaat in mijn dagen dus ik moest heel erg wennen aan alles. Gelukkig, zouden Julius en Jordan die zondag arriveren in Toronto. ik zit al twee jaar bij Julius in de klas en samen zouden wij onze exchange in Toronto gaan doen, het is heel gaaf dat een van mijn beste vrienden hier ook is. Jordan komt uit Toronto, maar heeft een jaar zijn exchange gevolgd bij ons in Nederland. Wat was ik blij toen ik hen zag! Bekende gezichten, vertrouwd! We hebben geluncht en de stad verkend. ’s Avonds hebben we gegeten bij Jack Astor’s Bar and Grill en voor het eerst sinds ik in Toronto was voelde ik me thuis.
Dinsdag had ik mijn eerste college, het was een erg interessante les. Ik werd er helemaal blij van. Op woensdag zijn Jordan, Julius en ik naar de gym gegaan. Wat was dat heerlijk zeg, lekker sporten. Dat ga ik zeker vaker doen. Daarna hebben Julius en ik pasta gemaakt. Sinds deze dag woont Julius ook bij mij in het gebouw, en wel 1 verdieping boven me. Toen hij aankwam had hij nog geen accommodatie kunnen vinden, dus heeft hij twee nachten bij Jordan thuis geslapen.
Op donderdag avond zaten Julius en ik in de keuken en stelde hij voor om nog even naar buiten te gaan, gewoon om te kijken of er wat te doen was in de buurt. We kwamen er achter dat bij ons om de hoek een studenten bar is. Met zijn tweeen gingen we op avontuur.
De nodige biertjes en wodka shotjes later waggelde ik mijn bed in en mijn eerste stap avond in Toronto was een feit. Toronto is een erg fijne stad. De mensen zijn zo enorm vriendelijk en open. Dat vind ik altijd heel belangrijk wil ik me ergens thuis voelen. Het is erg makkelijk om contact te maken en zodra je verteld dat je exchange bent uit Nederland reageert iedereen enthousiast. Er is zoveel te doen hier, ik wil zoveel dingen zien en beleven. Ik ben nu al bang dat vier maanden veel te kort is.
-
06 September 2014 - 19:17
Jan-willem Antheunisse:
Goed bericht Lot. Ook goed geschreven. Leuk om te lezen dat je de Canadezen zo aardig vindt. Je weet dat ik hele dagen bezig ben met het Omroep Zeeland project ' De Slag om de Schelde' . Iedere dag spelen hierbij de Canadezen wel een rol. Zij hadden een grote rol in onze bevrijding. Mocht het ter sprake komen, bedank ze dan maar uitvoerig! -
06 September 2014 - 19:28
Bas:
Fijn Lot dat je je langzaam thuis gaat voelen en dat het interessant is...na die ongeluksdag kon het ook bijna niet slechter gaan....leuk dat je een blog bijhoudt, maar toch....
4 maanden is lang zat!
Groeten Bas -
06 September 2014 - 20:08
Cindy:
Hee meis, wat leuk om te lezen dat je t naar je zin hebt! Geniet van deze geweldige ervaring :-) -
06 September 2014 - 20:48
Thomas Siahaya:
Hai Lotte!
Leuk om wat van je te lezen. Wees je een enorme leuke tijd toe en kijk weer uit naar je verhalen. Ondertussen houd ik je vader wel bezig met de Slag om de Schelde ;-)
X Thomas -
08 September 2014 - 08:40
Belinda:
Leuk Lot! Gaat helemaal goed komen. Ik heb nog nooit een stomme Canadees ontmoet. Go Maple Leafs!!!!
xx -
10 September 2014 - 11:15
Paul Poland:
Jeetje Lot, je bent weer internationaal; een vrouw van de wereld aan het worden. Wat spannend om daar in eerste instantie in je eendje te zitten. Het is weer eens wat anders dan de bediening te doen bij de Vriendschap. Geniet van je tijd daar en vooral veel wijsheid opdoen.
Paul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
